جمعه, ۱۷ اسفند ۱۴۰۳، ۰۱:۵۷ ق.ظ
شهید ابراهیم باقری
📎
مردی از تبار خطه شیرمردان ایلام
در برابر دشمنان، :أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ»
و در میان دوستان «رُحَمَاء بَیْنَهُمْ»
با قلبی مالامال از عشق به دین، وطن و ولایت
در سحرگاه ششمین روز از ماه میهمانی خدا
به مسلخ عشق می‌رود؛
در برابر دشمنان می‌غرد و سینه‌اش را آماج تیرهای ناپاک‌دلان می‌کند؛ تا امروز من و تو در سایه امنیت ایران عزیز مقتدر بمانیم.
آنانی که دست توسل به سویش دراز کرده‌اند او را به کرامات بسیار می‌شناسند؛ اما کرامت اصلی او «شهادت» است؛ چرا که برای شاگرد مکتب انتظار «اَلْقَتْلُ لَنا عادَةٌ وَ کَرامَتُنَا الشَّهادَةُ.»
با تشکر از فرزند برومندش، «جناب آقای مجید باقری» و دوست عزیزم «سرکار خانم وحیده حلمی» بانیان این مهمانی، به تماشای برگ‌هایی از زندگی آن شهید والامقام می‌نشینیم.
