امامزادگان عشق

🖇
ایام حج سال گذشته، برادرم به صورت کاملا ناگهانی به مکه مشرف شد.
تصمیم گرفته بود کانالی در پیام‌رسان بله راه بیندازد و در آن سفرنامه‌اش را مکتوب کند تا هم برای خودش ماندگار باشد و هم برای کسانی مثل من جامانده، از فیض عظیم حج، بهره‌ای برسد.
القصه؛ توفیقی شد که با کاروان جانبازان کشور راهی شود. از همان ابتدا با مطالبی که در کانالش می‌گذاشت همراهش بودم تا روزی که با شهید زنده و جانباز سرافرازی از وطنمان آشنایمان کرد. همان عزیز بزرگواری که به قول خودش از همه جانبازتر بود و بنا بود رزق آخرین روز از سی روز امسال ما را فراهم کند.
و آشنایی با روح لطیف و شخصیت ناب سرکار خانم «حاجیه فاطمه صفری» همسر و همراه و یار وفادار برادر جانبازمان «حاج ابراهیم صمدی» بشود بزرگترین سوغات سفر حج ابراهیمی‌شان برای ما.
و امروز در آخرین دقایق چهاردهمین فرصت پرواز شهدایی‌مان، با این دو عزیز بزرگوار همراهیم.

🦋
✍🏻 جانبازترین جانباز

به قول علی، رئیس کاروان جانبازان، شاید جانبازترین جانباز کاروانمان باشد. از سال ۶۲ مجروح شده، یعنی قبل از به دنیا آمدن خیلی از ماها...
از سینه به پایین، کاملاً فلج و بی‌حس.
به اختیار خودش، نه می‌تواند بنشیند، نه بخوابد. کافی است اندکی به جلو یا عقب یا طرفین، سر و گردنش را خم کند. حتماً می‌افتد.
 بدنش نه گرما را حس می‌کند نه سرما را. فقط وقتی بی‌حال و کرخت می‌شود می‌فهمند که سردش بوده و پتو رویش می‌اندازند؛ وقتی هم گُر می‌گیرد، می‌فهمند گرمش بوده...
چهار سال زخم بستر داشته و مجبور بوده به رو بخوابد. شکل پاهایش هم برای همین تغییر کرده...

ولی آنقدر راضی است به رضای خدا...
آنقدر تسلیم است که از خودت خجالت می‌کشی...
رزق روز عرفهٔ ما را ساخته...
می‌گوید: «جانباز شدن راحت است ولی نگه داشتنش خیلی سخت!» می‌گوید: «کافی است فقط یکبار از سر خستگی و ناراحتی، به تقدیرت بد و بیراه بگویی و آن وقت، تمام»...
با لهجهٔ ترکی شیرینش و با لکنت زبانی که غم و دردِ قصّه‌هایش را صدچندان می‌کند، غصه‌هایش را تا مغز استخوانت می‌چشاند. برایم می‌گوید و با شرم از بندگی خودم و نعمت‌هایی که کفران کرده و می‌کنم، گوش می‌کنم و آب می‌شوم...
«حاج ابراهیم صمدی»، جانباز قطع نخاع اهل زنجان، که خدا بخاطرش به ما منّت گذاشته و شاید به آبرویش به ما نگاه کند و در این شلوغی عرفات ببخشاید...

✍🏻مهدی دقیقی/سرزمین عرفات/حج ابراهیمی سال ۱۴۴۴ ه.ق
🕯

🦋
نام و نام خانوادگی جانباز: ابراهیم صمدی
تولد: ۱۳۴۱، زنجان.
مجروحیت: ۱۳۶۲/۱۲/۱۴، عملیات خیبر.
درصد جانبازی: ۸۰ درصد
شهادت: در رکاب حضرت ولیعصر عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف ان‌شاءالله.
🕯

نام و نام خانوادگی جانباز: بهزاد پروین‌قدس.
تولد: ۱۳۴۳/۱/۳، تبریز.
شهادت: در رکاب مولا صاحب‌الزمان ان‌شاءالله.
🕯🦋

🕯
نام و نام خانوادگی جانباز: سیدمعین انجوی‌نژاد
تولد: ۱۳۴۷/۵/۱۰، شیراز.
اولین اعزام: ۱۳۵۹/۷/۱.
🍎

🕯
نام و نام خانوادگی شهید: *محمود رفیعی*
تولد: ۱۳۴۳، روستای چوبیندر، قزوین.
جانبازی: ۱۳۶۲/۴/۱۳، سلماس، آذربایجان غربی.
شهادت: ۱۳۹۲/۷/۲۳، تهران. برابر با روز عرفه.
گلزار شهید: گلزار شهدای روستای چوبیندر قزوین.
🦋

🕯🌺🌸🌼🌻
نام و نام خانوادگی شهید: احمد خانچی
تولد: ۱۳۴۵/۶/۱۰، خرمشهر.
مجروحیت: ۱۳۶۵/۱۰/۲۵، عملیات کربلای ۶، سومار.
شهادت: ۱۳۹۴/۱۰/۲۲، شیراز.
گلزار شهید: دارالرحمه شیراز، قطعه شهدای منا.
🦋

🕯
نام و نام خانوادگی: امیرحسین حاجی نصیری
تولد: ۱۳۶۴/۳/۳۰، تهران.
مجروحیت: ۱۳۹۴/۹/۲۹، خانطومان، سوریه.
🕯

حرف دل:

لعنت بر این زمانه!
لعنت بر این تاریخ، که مرا قرن‌ها از تو دور نگه داشته است! هرچه تقلا می‌کنم هم مرا به بالینت راهی نیست.
مانده‌ام این درد بی‌درمان دلتنگی را کجا فریاد بزنم وقتی فقط تو، علاج قلب سوخته‌ام هستی!
یتیم شدم بابا. امروز یتیم شدم. زمانه نگذاشت دردهایی که سال‌ها در سینه محبوس نگاه داشته بودی و تنها چاه‌های مدینه لایق شنیدنش بودند را تسکین باشم.
نگذاشت در این دقایق آخر، عرق از چهره‌ی زرد و رنجورت بزدایم.
دلتنگم بابا. دلتنگم به وسعت صدها سال دوری.
اما چه کنم که این درد بی‌درمان را باید تا لحظه مرگ با خود بکشم. تا لحظه دیدار.
 
بابا امروز کسی را پیدا کردم که خیلی شبیه تو بود. نامش نام تو بود و راهش راه تو و دخترش هم‌نام زینب تو. خسته از سال‌ها جراحتی که از جنگ تحمیلی به تن داشت بر بستر بیماری افتاده بود‌. دخترش مرا به بالین او دعوت کرد. بالینی که سال‌هاست جماعتی را در بهت از دست دادن صاحبش عزادار کرده است.
من هم کنار بسترش نشستم. با دلنوشته‌ها و خاطرات زینبش همراه شدم. گریستم و گریستم تا داغی را که با از دست دادن تو، به قلبم چنگ انداخته را خنک کنم. بوی تو را استشمام می‌کردم وقتی دقایق آخر حیات زمینی‌اش را شاهد بودم.
 
بهترین بابای دنیا!
تا هستم به خاطر همه پدرانگی‌هایت مدیون توام.

نام و نام خانوادگی: *محمدعلی(علی‌اصغر) کلهر*
تولد: ۱۳۳۳/۶/۴، قم.
مجروحیت: ۱۳۶۱، فکه.
شهادت: ۱۳۸۸/۴/۲۳، تهران.
گلزار شهید: تهران، بهشت زهرا(س)، قطعه۲۷، ردیف ۶۴، شماره ۱

نام و نام خانوادگی: قاسم سلیمانی
تولد: ۱۳۳۵/۱/۱، روستای قنات ملک، شهرستان رابر، استان کرمان
شهادت: ۱۳۹۸/۱۰/۱۳، فرودگاه بغداد، عراق
گلزار شهید: گلزار شهدای شهرستان کرمان

حرف دل :

و بالاخره به آخرین برگ از دفتر هشتم سی روز سی شهید رسیدیم.
برگی که حکایت از زندگی مظلوم‌ترین و گمنام‌ترین افراد جامعه دارد. از جان‌گذشتگانی که "جانباز" لقب گرفته‌اند. شهدای زنده‌ای که چون شمع آب می‌شوند تا به خیل عظیم دوستان شهیدشان بپیوندند.
و در این میان جانبازان شیمیایی مظلومترینند. چرا که با دیدن ظاهرشان کسی از دردهای پنهان وجودشان باخبر نمی‌شود.
بانی امروز برای آشنایی ما با یکی از این ستاره‌های گمنام، شهید زنده آقا سید نور خداموسوی‌ و همسر گرانقدر او سرکار خانم حافظی است.
خودش برایتان از عاشقانه‌هایش با آقا سیدنورخدا خواهد گفت.
آنچه را که از نظر خواهید گذراند، مصاحبه‌ای است که با یکی از خبرگزاری‌ها انجام داده و با درخواست یکی از اعضای صمیمی و همیشه همراه گروه سرکار خانم وحیده حلمی، برای سی روز سی شهید ارسال کرده است.
 
با جانباز شیمیایی "بهروز بیات" از زبان خودش بیشتر آشنا شویم.