امامزادگان عشق

📎
از حرم امام رضا(علیه السلام) بهم زنگ می‌زد. توی صداش، یه وجد و هیجان خاصی بود. معلوم بود زیارت، حسابی بهش چسبیده!
بی‌مقدمه پرسید: «هنوزم تو لیست سی‌روز سی‌شهید برا امسال جا هست؟!»
از اینکه از اونجا اینو می‌پرسید برام عجیب بود! دلیلش رو که پرسیدم خیالش رو راحت کردم که بله جا هست!
مادرشوهر پیرش رو تنهایی برده بود حرم. تو سختی‌های رفت و آمدش با صندلی چرخدار، یکی از خدّام به دادش رسیده و خیلی کمکش کرده بود. از یه جای خلوت، مادر شوهرش رو برده بود کنار ضریح. آخر سر هم ژتون غذای حضرتی خودشو داده بود بهشون. خلاصه اشک شوق رفیق ما رو درآورده بود. موقع خداحافظی هم گفته بود: «تشکر لازم نیست! برای پسرم که شهید مدافع حرمه صلوات بفرستید!»
بعد ۵ سال دوری تازه پیکرش برگشته بود ایران؛ داغ دلش تازه بود.
حالا دوستم می‌خواست با معرفی امروزش به همه ما، و به پاس قدردانی از خون اون شهید، ذره‌ای از محبت پدرش رو جبران کنه.
شما هم به روح بلند شهید مدافع حرم «محمدرضا بیات» صلوات بفرستید🌸

📎
وقتی خداوند آدمی را خلق کرد بار سنگین امانتی بزرگ را بر دوشش نهاد که نه زمین و آسمان‌ها تحمل آن را به عهده گرفته بودند و نه دریاها و کهکشان‌ها توان پذیرش این بار عظیم را داشتند!
وقتی خداوند آدمی را خلق کرد عصاره‌ای از ربوبیّت و مهر خود به بندگانش را، در وجود کسی به نام «مادر» به ودیعت گذاشت تا او با آن جگرگوشه‌اش را در دامانش، عاشقانه بپرورد و بدین‌سان زیباترین تصویر مهر الهی به بندگانش در کائنات متجلی گردد...

بزرگی می‌گفت آن اولی «عشق الهی» بود و آن دومی نیز؛
اما من امروز می‌گویم آن اولی «صبر» بود؛ صبر در مصیبت و تحمل بار غم از دست دادن عزیزان!
تحمل بار این غم‌ها را، کوه‌ها و آسمان‌ها برنتافتند چرا که این، فقط کار همان «مادر» است؛ او که مظهر آیینه‌ی تمام‌نمای جمال خداست...
آنهم مادری که بارها عزیزانش را به مصاف گرگ‌ها فرستاده و شهد شیرین لقای آنان را به عطای خدایش، به انتظار نشسته است!
و امروز، خداوند بارقه‌ای از اقتدار خویش را در ثبوت گام‌های او قرار داده.

«مادر شهیدان داوود، رسول و علیرضا خالقی‌پور و شهید محمدصادق جاویدی» میزبان امروز میهمانی ماست...
🌺🌸🌼🌻🕯