شهید سید قاسم ذبیحی فر
حرف دل :
یتیم شدیم. پدر، بار سفر بست و رفت و تا دنیا دنیاست، گرد یتیمی را بر چهره‌هامان نشاند. درد بی‌پدری را هیچ مرهمی تسکین نمی‌بخشد مگر فرج فرزندش.
و امروز، در ضیافت شهدائیمان، دست به دامان شهیدی از سلاله‌ی حضرت پدر می‌شویم. شهیدی بی‌سر، که عاشقانه‌هایی دارد با حضرت دلدار.
شاید، به بهانه‌ی این همراهی، دستان خالی ما را، در ید الهی جان جانانمان بگذارد.
سید قاسم ذبیحی‌فر عزیز!
در این فقر معنوی، و در این غرق شدن در روزمرگی، دستانمان را بگیر. شفیع‌مان باش.
سلام ما را به ارباب بی‌سرت برسان و از او بخواه فرج مولا و مقتدا و صاحبمان را.
به او بگو ما گم شده‌ایم. ما، در فتنه‌ها و شدائد آخرالزمان گم شده‌ایم.
چراغ راهمان شو. برسانمان به مصباح هدایت. به کشتی نجات. تنهایمان مگذار. دست‌هایمان آلوده است و قلب‌هایمان خراب. روی سر بالا آوردن و دست بلند کردن به سوی درگاه خدا را هم نداریم.
تو را قسم می‌دهیم به حق این روز، روزی که به لقاءیارت شتافتی.
در سی و یکمین سالگرد شکوهمند عروجت، برایمان میزبان خوبی باش. ثواب همه اعمال مستحبی امروزمان را پیشکش پیکر بی‌سرت می‌کنیم و به امید شفاعتت هستیم.
التماس دعا
یا علی
💠
با تشکر از همدلی و همراهی خواهر بزرگوار شهید سید قاسم ذبیحی‌فر💐
نام و نام خانوادگی: سیدقاسم ذبیحی‌فر
تولد: ۱۳۴۷/۸/۲۶، تهران، شهرستان ری.
شهادت:۱۳۶۶/۳/۱۷، کوخ نم‌نم کردستان عراق بر اثر انفجار مین در حین پاکسازی.
گلزار شهید: تهران، بهشت زهرا سلام‌الله علیها، قطعه ۲۹، ردیف ۱۷۱، شماره ۱۹.
